کد مطلب:369541 سه شنبه 26 بهمن 1395 آمار بازدید:314
»»» فهرست کتاب
نیایش سی و یکم [1]
(2) بار خدایا، ای آن که توصیف واصفان، وصف کردنت نتواند و ای آن که امید امیدواران از تو در نگذرد و ای آن که پاداش نیکوکاران در نزد تو تباه نگردد. ای خداوندی که پرستندگان چون از تو ترسند از دیگر کس نترسند و ای خداوندی که پرهیزگاران چون بیم تو به دل دارند، بیم کس به دل راه ندهند.
(3) اینجا که من ایستاده‌ام، جایگاه کسی است که بازیچه دست گناهان است و زمام اختیارش در کف خطاها و لغزشها. شیطان بر او تاخته و چیرگی یافته، پس، از روی تفریط، از انجام هر چه بدان فرمان داده‌ای قصور ورزیده و از سر غرور، هر چه را از آن نهی کرده‌ای مرتکب شده، همانند کسی که گستردگی عرصه قدرت تو را نمی‌شناسد یا آنکه احسان تو را در حق خود انکار می‌کند. و آنگاه که دیده هدایتش بینا شود و آن ابرهایی که بصیرتش را فرو پوشانیده پراکنده گردد، آن ستمها که در حق خود کرده بر شمرد و در آن خلافها که در امر پروردگارش مرتکب شده بیندیشد. پس عصیان بزرگ خود را به همان بزرگی که هست بنگرد و خلاف عظیم خود را به همان عظمت که هست مشاهده کند. آنگاه با دلی پر امید به تو روی نهد در حالی که دیده از پشت پای خجالت بر نتواند داشت. همه رغبت خویش در تو بسته و تنها اعتمادش به توست. با امیدی که در دل خود پرورده از روی یقین آهنگ تو کرده و با دلی بیمناک و اخلاصی تمام به درگاه تو روی آورده است. و اگر دیگران طمع در دیگری بسته‌اند او جز در تو طمع نبسته، اگر دیگران از دیگری هراسناکند او را جز از تو هراسی در دل نیست. (4) بار خدایا، بنده
______________________________
[1] دعای آن حضرت است در ذکر توبه و طلب توبه.
ترجمه الصحیفة السجادیة ،ص:197
تو در پیشگاه تو به تضرع ایستاده و به خشوع چشم بر زمین دوخته و در پیشگاه عزّ تو سر به خواری فرو داشته (1) و خاضعانه راز دلش را که تو خود بدان آگاه‌تری با تو در میان نهاده و فروتنانه گناهانش را که تو خود شمارشان بهتر می‌دانی یک یک بر می‌شمرد. به درگاه تو استغاثه می‌کند از واقعه شگرفی که بدان گرفتار آمده و تو خود از آن با خبری و زاری می‌کند از عملی ناپسند که به سبب سرپیچی از حکم تواش رسوا ساخته: همان گناهانی که لذّات آنها سپری گشته و شتابان گریخته است و عواقب شومشان باقی است چنان که گویی هرگز سر رفتنش نیست.
(2) ای خداوند من، چنین بنده‌ای اگر به عدل خود عقوبتش کنی زبان به انکار نمی‌گشاید و اگر عفوش کنی و بر او رحمت آوری عفو و رحمتت را در برابر عظمتت بزرگ نشمارد. زیرا تو آن پروردگار کریمی هستی که آمرزش گناهان بزرگ را بزرگ نمی‌شمری.
(3) ای خداوند، این منم که به سوی تو آمده‌ام، مطیع فرمان توام آنجا که فرمان داده‌ای که بندگانت دست به دعا بر دارند. اینک خواهم به آن وعده اجابت که داده‌ای وفا کنی، که تو خود گفته‌ای: بخوانید مرا تا شما را اجابت کنم. [2]
(4) بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و آن سان که من در برابر تو به گناه خود اعتراف کرده‌ام، تو نیز به آمرزش خود مرا بپذیر. و آن سان که خود را در برابر تو پست گردانیده‌ام مرا از لغزشگاههای گناه برگیر و آن سان که در انتقام گرفتن از من درنگ کرده‌ای، مرا در پرده رحمت خویش مستور دار.
(5) بار خدایا، قصد مرا در اطاعت خویش پایداری بخش و بصیرتم را
______________________________
[2] ادعونی استجب لکم. (سوره 40- آیه 60)
ترجمه الصحیفة السجادیة ،ص:198
در پرستشت قوی گردان و مرا توفیق کارهایی ده که با آن از آلودگی گناه شست و شویم دهی، و چون بمیرانی بر آیین خود و آیین پیامبرت محمد- علیه السلام- بمیران.
(1) ای خداوند، در همین مکان که ایستاده‌ام، از گناهان خرد و کلان خود، از بدیهای پنهان و آشکار خود، از لغزشهای گذشته و حال خود به درگاه تو توبه می‌کنم، چونان توبه کسی که از آن پس حتی با خود سخن از گناه نگوید و در خاطر نگذراند که خطای پیشین از سر گیرد.
(2) ای خداوند من، تو خود در کتاب محکمت گفته‌ای که توبه بندگانت را می‌پذیری و گناهانشان را عفو می‌کنی [3] و توبه کنندگان را دوست می‌داری [4]، پس همچنان که وعده داده‌ای توبه من بپذیر و همچنان که بر عهده گرفته‌ای از خطاهای من درگذر و آن سان که شرط کرده‌ای محبت خود نصیب من ساز.
(3) ای پروردگار من، من نیز شرط می‌کنم که زین پس کاری را که تواش ناخوش داشته‌ای مرتکب نشوم و بر عهده می‌گیرم که عملی را که تواش ناپسند دانسته‌ای انجام ندهم و از هر چه معصیت توست دوری گزینم.
(4) ای خداوند، تو بهتر می‌دانی که من چه کرده‌ام، پس آن گناهان را که خود بدانها آگاهی بیامرز و به قدرت خود مرا بدان سو ببر که خود دوست داری.
(5) ای خداوند، بر ذمّه من تبعاتی است که در حفظ دارم و تبعاتی که از یاد برده‌ام، ولی همه را چشم تو که هرگز به خواب نمی‌رود می نگرد و علم
______________________________
[3] و هو الذی یقبل التوبة عن عباده و یعفو عن السیئات و یعلم ما تفعلون. (سوره 42- آیه 25)
[4] ان اللّه یحب التوّابین و یحب المتطهّرین. (سوره 2- آیه 222)
ترجمه الصحیفة السجادیة ،ص:199
تو که هیچ چیز از آن نهان نمی‌ماند، می‌داند. تو خود کسانی را که بر من ذمّه دارند عوض ده و بار گناه آن از دوش من برگیر و از سنگینی آن بکاه و مرا از ارتکاب چنان گناهانی نگه‌دار.
(1) ای خداوند، من در توبه خویش پایداری نتوانم، مگر تو مرا از گناه نگه‌داری و از گناه پرهیز نتوانم مگر تو توان آنم دهی. پس مرا به نیرویی به حد کفایت توانا گردان و به عصمتی باز دارنده از گناه مدد فرمای.
(2) ای خداوند، هر بنده‌ای، به درگاه تو توبه می‌کند و حال آنکه تو به علم خود می‌دانی که توبه خود خواهد شکست و بار دیگر به گناه و خطای خود باز خواهد گشت. خداوندا، به تو پناه می‌آورم اگر در این زمره باشم. ای خداوند، این توبه من از آن گونه قرارده که بعد از آن نیازمند توبه نشوم. توبه‌ای که موجب زداییدن گناهان گذشته من باشد و سبب در امان ماندن در باقی عمر از گنهکاری.
(3) ای خداوند، از نادانی خود، از درگاه تو، پوزش می‌طلبم و بخشایش کردار بدم را از تو می‌خواهم. به احسان خویش مرا در کنف رحمت خود جای ده و به فضل و کرم خویش در پرده عافیت خود بپوشان.
(4) ای خداوند، به درگاه تو توبه می‌کنم از هر خاطره بد که در دلم خطور کرده و هر نگاه گناه آلود که چشمم مرتکب شده و هر سخن بیجا که بر زبانم جاری گشته که خلاف اراده تو و بیرون از دایره دوستی تو بوده است، توبه می‌کنم آن چنان که یک یک اعضایم از عقوبتهای تو به سلامت مانند و از خشم دردناک تو که متجاوزان و ستمکاران از آن بیمناکند در امان باشند.
(5) بار خدایا به تنهایی من در برابر خود و تپیدنهای دلم از خوف خود و لرزش اعضایم از هیبت خود رحمت آور، که گناهانم، ای پروردگار من، مرا در پیشگاه تو در مقام رسوایی بر پای داشته. اگر خود خاموشی گزینم، کسی درباره من سخن نخواهد گفت و اگر شفیعی بطلبم، دانم که
ترجمه الصحیفة السجادیة ،ص:200
سزاوار شفاعت نیستم تا کسی مرا شفاعت کند.
(1) بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و کرمت را شفیع خطاهای من قرار ده و به عفو و بخشایش خود گناهانم عفو کن و مرا به عقوبتی که سزاوار آنم جزا مده و احسان خود به فراوانی به من ارزانی دار و مرا در پرده عفو خود بپوشان. ای خداوند، با من همانند پیروزمندی رفتار کن که بنده‌ای ذلیل در برابرش زاری می‌کند و آن پیروزمند بر او رحمت می‌آورد، یا همانند توانگری که فقیری راه بر او می‌گیرد و آن توانگر بی‌نیازش می‌سازد.
(2) بار خدایا، کس نیست که مرا پناه دهد، سایه عزّ توست که بایست مرا پناه دهد. کس نیست که به درگاه تو شفیع من شود، فضل و کرم توست که بایست مرا شفاعت کند. گناهانم مرا می‌ترساند، عفو توست که بایست مرا ایمنی بخشد.
(3) ای خداوند من، آنچه بر زبان می‌آورم نه از آن روست که از اعمال ناستوده خود بی‌خبرم، یا کردارهای ناپسند خود از یاد برده‌ام، بل برای آن است که آسمان‌ها و ساکنان آنها و زمین و هر چه بر روی آن است، پشیمانی مرا که در برابر تو اظهار کرده‌ام بشنوند و بدانند که توبه کرده‌ام و به تو پناه آورده‌ام. باشد که یکی از آنها بر شوربختی من رحمت آرد یا بر بد حالی منش رقّت آید و در حق من دعایی کند که تو زودتر از دعای من مستجاب فرمایی، یا روی شفاعت بر زمین نهد و شفاعت او از درخواست من مقبول‌تر افتد و سبب رهایی من از خشم تو و توفیق یافتن من به خشنودی تو باشد. ترجمه الصحیفة السجادیة 200 نیایش سی و یکم[1]
4) بار خدایا، اگر پشیمانی به درگاه تو توبه است، من پشیمان‌ترین پشیمانانم و اگر ترک گناه بازگشت به توست، من نخستین بازگشتگانم و اگر استغفار است که گناهان را می‌ریزد، من در زمره استغفار کنندگانم.
(5) ای خداوند، همچنان که ما را به توبه فرمان داده‌ای و پذیرفتنش بر
ترجمه الصحیفة السجادیة ،ص:201
عهده گرفته‌ای، همچنان که ما را به دعا بر انگیخته‌ای و وعده اجابت داده‌ای، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و توبه من بپذیر و به جایی که نومیدان از رحمت خود را باز می‌گردانی باز مگردان. تویی آن که توبه گنهکاران می‌پذیری و با خطاکاران بازگشته از خطا مهربان هستی.
(1) بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان که ما را به سبب او راه هدایت نمودی. بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان که ما را به هدایت او نجات بخشیدی. بر محمد و خاندانش درود بفرست، درودی که در روز بازپسین، روز بینوایی، شفیع ما به نزد تو باشد، که تو بر هر کاری توانایی. و هو علیک یسیر.
ترجمه الصحیفة السجادیة ،ص:208
(1)